Mijn verhaal

Anna van der Vaart

In 1961 werd ik geboren in een groot gezin. Mijn ouders kregen acht kinderen, waarvan ik de zesde in de rij ben. Deze grote kinderschare was en is hun trots en rijkdom. Als kind was ik al erg gevoelig en intuïtief, al was dat toen meer onbewust bewust. De gevoeligheid en intuïtie waren er immers altijd en waren voor mij als kind dan ook heel gewoon. Ik groeide op in het groen, mijn ouders woonden drie km buiten een dorp in Friesland en wij woonden daar erg landelijk, in het groen en zeer ruimtelijk.

Kind

Kleine Annie

De natuur heeft altijd veel voor mij betekend. Als kind kon ik al erg veel beleven in stilte en in diepe verbintenis met de natuur. Als ik langs sloten liep en naar die prachtige waterplanten keek, voelde ik niet alleen die natuur maar ook een stukje God. Het zijn in de natuur en het fietsen en wandelen door de natuur en door de ruimtelijkheden heen, gaven mij als kind altijd dat speciale Godsverbindingsgevoel. Zij gaven mij vaak een innerlijk vrijheidsgevoel, hoe vreemd dat misschien ook klinkt. Het was heerlijk om in die ruimte te zijn. De natuur met haar stilte en schoonheid en van alles nog meer, zal altijd erg belangrijk voor mij blijven. Elke dag genoot ik dan ook bewust van de natuur. En dat doe ik nog steeds met heel mijn hart en ziel !

Ik had als kind ook het gevoel dat er steeds iets bij mij was. Er was nog een ruimte, of een energie zoals ik het nu zou noemen, die er steeds was, maar waar ik toen net niet bij kon komen en ook niet wist wat het was. Maar er was iets, wat veel groter was dan ik en het hing steeds boven mij en om mij heen. Op een dag speelden wij als kinderen een spel, en in het spel kwam het “boze oog”, een getekend oog voor. Ik zag die tekening en er ging een schok door mij heen. Ik voelde in de diepte een herkenning van wat ik zag. Er ging een stroompje energie door mij heen en ik wist dat het oog, of het symbool van een oog, mij iets had te vertellen. Het getekende oog raakte mij, in vorm en uitstraling. Dit had niets te maken met de “boze oog”-betekenis in het spel dat wij deden, maar met een gebeuren dat mij pas veel later duidelijk zou worden en dat was het innerlijke oog, het derde oog genoemd, de ontwikkeling van het zesde chakra.

Puber

Toen brak de periode aan rond mijn 12de levensjaar, dat ik naar de middelbare school moest, zoals iedere lagere schoolverlater. Maar er gebeurde iets in mij waarvan ik nu achteraf zou kunnen zeggen, dat ik op dat moment weer wat bewuster werd gemaakt van het feit waar ik was, op de Aarde. Ik ging naar de middelbare school, maar die eerste tijd was voor mij zeker niet prettig. Dat onprettige gevoel duurde ongeveer een jaar. Ik voelde mij niet thuis in deze wereld en ik had heimwee, heel veel heimwee, maar heimwee naar wat?

Ik voelde alleen maar verdriet en ik wou niet naar school en ik voelde mij onveilig in de wereld. ’s Ochtends vroeg begonnen mijn huilbuien al en ik voelde een diepe eenzaamheid. Mijn ouders wisten niet waar die huilbuien vandaan kwamen, hoe konden ze ook, want ik wist zelf niet eens wat er nu precies aan de hand was. Ze zochten naar oplossingen en ze vroegen zich af of een andere school de oplossing zou zijn. Maar die school was prima, daar lag het niet aan. Het antwoord op die huilbuien lag te diep weg in mijn ziel, waar ik op dat moment nog niet bij kon komen. Pas jaren later zou ik begrijpen waar die huilbuien een antwoord op was. Het was het Licht wat ik miste, maar kon dat toen nog niet bewust weten. Ik voelde mij niet thuis in deze wereld. Het was alsof ik hier niet hoorde en ergens anders moest zijn waar ik wel thuis hoorde. Maar hoe verklaar je dergelijke onbekende gevoelens als je leeft in de concrete werkelijkheid van waar je bent? Waar kwam die heimwee vandaan ? Wat was die heimwee ?

Nu is het niet zo dat alleen deze gevoelens er waren. Ik was ook gewoon kind en opgroeiend kind dat ook veel plezier en lol had met familie en met vriendinnen van school. Er gebeurden gelukkig ook heel veel leuke dingen. Vanaf mijn kindertijd was ik ook al een levensgenieter. Van veel kleine dingen kon ik heel erg genieten en ik kon in veel dingen en gebeurtenissen de positiviteit en humor zien. Maar in de onderstroom was er het gevoel van onbegrepen heimwee. Deze twee sterke stromingen bestonden een lange tijd naast elkaar. Het heimweegevoel moest ik leren ontdekken in zijn betekenis.

Lelie op vijver

Ondertussen ging ik natuurlijk wel naar school en ik begon mij daar langzamerhand wat meer aan over te geven en het op school af en toe zelfs ook al wat leuk te vinden. Op een gegeven moment viel het mij op dat ik in verschillende schoolschriften lotussen begon te tekenen. Al wist ik toen niet dat het een lotus was, ik tekende gewoon een bloem. Her en der kwamen de getekende lotussen tevoorschijn, onbewust getekend en van binnenuit komend. Ik vond ze prachtig, die vorm en uitstraling, heel erg mooi. Ik voelde er een verbinding mee al kon ik het niet verklaren. De lotus, die symbool staat voor de groei van de ziel, is nu dan ook het symbool geworden van mijn spirituele werk. Nu is de lotus terug te vinden in mijn brochures, cd-labels, deze website en alles wat met mijn werk te maken heeft.

Mijn heimwee- en eenzaamheidsgevoelens bleven. Er was nog steeds iets wat ik miste maar ik wist niet wat. Ook tijdens mijn verpleegkundige opleiding, die ik met erg veel plezier heb doorlopen, bleef dat gevoel. Toen ik 19 jaar oud was, ging ik het ouderlijk huis uit om te gaan werken als verpleegkundige in een algemeen ziekenhuis in de stad Groningen. In deze stad kwam ik op een gegeven moment op een cursus terecht waar onder andere werd gewerkt met aura/chakrahealing en reading. Ik kwam erachter, door het leren hoe een healing te kunnen geven bij een ander, dat ik ‘dingen’ zag bij die ander met privé-informatie die ik absoluut niet kon weten omdat ik die persoon nog nooit eerder had ontmoet. Dit boeide mij heel erg. Nieuwsgierig geworden ging ik door met het ontwikkelen van mijn gevoeligheid voor subtiele energieën. Ik had deze gevoeligheid al vanaf mijn geboorte, en ik had nu iets bewust weer teruggevonden wat heel dicht bij mij lag. Het was alsof ik weer een stukje van mijzelf had teruggevonden. Dat wat ik voor die tijd meer onbewust bewust in mij droeg, mocht weer bewust bewuster gemaakt gaan worden. Ik voelde weer bewust het Licht. Ik voelde weer die Universele Liefde en Licht vanuit de Kosmische Bron van het Leven. Ik voelde weer een stukje Thuis. Vanaf dat moment ging ik bewust het spirituele pad vervolgen.

De eenzaamheid- en heimweegevoelens hadden een antwoord gegeven in hun reden van bestaan. Ze werden vanaf dat moment ook veel minder. Ze waren niet gelijk weg en soms flamden ze weer meer op, maar ze waren al veel milder geworden. Ik had de betekenis van hun aanwezigheid gevonden en dat was een belangrijke bewuste stap naar heling van de eenzaamheid en heimweegevoelens die er waren.

Jong volwassene

In die tijd, toen ik 21 jaar was, leerde ik mijn inmiddels overleden man Frans kennen. Ook hij was met aura/chakrahealing bezig. Ik volgde toen een cursus en voorafgaande aan de les konden cursisten van andere groepen healings geven als training voor henzelf.Toen Frans mij in dit kader een healing gaf, zag hij dat onze zonnetjes (symbool voor het Hoger Zelf) samen gingen dansen. Dit vond hij heel bijzonder en het zette hem ook verder aan om iets te doen wat hij al lang van plan was, namelijk mij mee uit eten vragen. Deze uitnodiging heb ik aangenomen en van het één kwam het ander. Het was alsof er een Hogere Sturing was, die bepaalde gebeurtenissen liet plaatsvinden. Het was zo vanzelfsprekend dat wij bij elkaar waren, alsof het nooit anders was geweest. Wij waren zeer oude, vertrouwde, dierbare zielen voor elkaar. Wij kenden elkaar al heel lang, al leerden wij elkaar nu net in deze aardse werkelijkheid kennen. Na ongeveer een half jaar gingen wij samenwonen. Ik bleef mij bezighouden met het werken met subtiele energieën, evenals Frans deed.

Na een aantal jaren in een algemene ziekenhuis te hebben gewerkt met veel plezier, kwam toch mijn behoefte om extramuraal te gaan werken. Meer zelfstandigheid en meer bewegingsvrijheid trokken mij wel aan. Ik nam ontslag en begon opnieuw te studeren aan de tweejarige voltijdse dagopleiding MGZ (Maatschappelijke Gezondheidszorg). Na het behalen van mijn diploma ging ik als wijkverpleegkundige werken in de wijkverpleging en in de terminale thuiszorg. Dit laatste deed ik hoofdzakelijk in nachtdiensten. Terwijl ik in het laatste studiejaar van deze MGZ-opleiding zat en al ongeveer twee jaar met Frans samenwoonde, sloeg het levenslot toe; iets wat ons leven en toekomstbeeld drastisch zou gaan veranderen.

Ingrijpende verandering

Via een brief van de plaatselijke bloedbank kregen wij een uitnodiging om langs te komen voor een gesprek. Beiden voelden wij direct aan dat er iets niet klopte. Tijdens het gesprek met de arts/directeur van de bloedbank kregen wij te horen dat uit bloedtesten bleek dat Frans seropositief was. In die tijd (1986) was er nog maar nauwelijks bekendheid rond HIV/Aids en seropositiviteit. Wat er wel aan informatie was, werd aan ons verteld. Dat het aidsvirus vroeg of laat tot de dood zou leiden, was het enige dat in die tijd zeker was. Daar zaten wij volledig overdonderd en sprakeloos, terwijl wij nog niet konden bevatten wat er was verteld. Het duizelde aan vragen en tegelijkertijd wisten wij er geen één te stellen. De klap moest eerst bezinken en worden verwerkt. De ontmoeting met de dood was gemaakt.

Na de eerste grote schokverwerking gingen wij verder op zoek naar informatie die zeer schaars was in die tijd. Wij kregen het enige informatiemapje mee dat de huisarts van Frans had over HIV en seropositiviteit, over aids en de gevolgen van aids. (Gelukkig kwam de informatiestroom een jaar later wel veel meer op gang) Ondertussen had ik mij ook moeten laten testen als partner van Frans. Wij woonden immers al twee jaar samen, zonder te weten dat Frans een besmettelijk virus bij zich droeg. Ik had dus groot risico gelopen. Een wonder geschiedde; ik was niet besmet, ik had niet het virus gekregen. Onvoorstelbaar en niet te verklaren was deze uitkomst omdat wij twee jaar lang risico hadden gelopen. Artsen stonden versteld en met vraagtekens te kijken. Het was duidelijk niet de bedoeling dat ik net als mijn overleden man het HIV zou krijgen.

Een tijd brak aan van zeer dicht bij de dood leven. Nu begreep ik het sterke gevoel dat ik al jaren lang had, lang voordat ik Frans ontmoette, dat ik veel met de dood en afscheid te maken zou gaan krijgen; een gevoel dat losstond van mijn werk, maar dat met mijn persoonlijke leven te maken zou hebben. Het was steeds een onverklaarbaar weten geweest. Maar wel een weten dat werkelijkheid zou gaan worden in de tijd die voor ons lag. Een tijd brak aan van heel intensief leven. Hoe bewuster je bent van de breekbaarheid van het gezamenlijke leven, hoe bewuster je alles beleeft. De vreugde, het verdriet, de onzekerheden, het zoeken naar houvast en genezing, de hoopvolheid, het samenzijn, ook het samen op pad gaan met deze ziekte en alles wat dat met zich zou meebrengen; het is een zeer intense weg geweest. Een weg die veel heeft geleerd, veel verdieping heeft gebracht, veel heeft gegeven en veel heeft genomen.

Vlak voordat wij het bericht van Frans zijn seropositiviteit hadden ontvangen, had hij een nieuwe functie gekregen voor zijn werk en hij zou daarvoor worden geplaatst in Rotterdam. Ondanks de zeer grote onzekerheid over hoe het met hem zou gaan, hebben wij ervoor gekozen om wel te gaan verhuizen. Wij kozen voor het leven en niet voor de angst. Aangezien wij niet wisten hoeveel tijd Frans nog zou hebben, wilden wij ons daar niet afhankelijk van maken en wel kiezen voor wat op dat moment goed zou zijn voor ons leven.

Mijn Begeleiders

In Rotterdam wonende ging ik werken in de wijkverpleging en later in de tijd in de terminale thuiszorg. Daarnaast begon ik ook weer met het geven van aura-chakrahealing en -reading en volgde ik een nieuwe training op dit gebied in Utrecht. Al snel had ik een eigen praktijkje in het geven van aura/chakrahealing en -reading en mijn praktijk groeide in en door ervaringen heen. Met Frans ging het nog steeds goed; hij had geen klachten en hij werkte naar tevredenheid. Tot er in 1992 twee ingrijpende samenvallende gebeurtenissen plaatsvonden.

Ik had net gehoord dat ik was toegelaten voor het reading-trainingstraject voor een school voor intuïtieve ontwikkeling in Utrecht. Ik wilde dat trajekt heel erg graag doen ter verdere ontplooiing van mijn healing- en readingswerk. Er werd echter letterlijk door Hoger Hand ingegrepen. Mijn Geestelijke Begeleiders gaven mij aan dat het niet de bedoeling was dat ik nog verder met die opleiding zou gaan, omdat er andere plannen klaar lagen voor mijn weg. Ze vertelden dat Zij (zeven Lichtwezens) mijn Begeleiders waren en dat Zij mij verder op mijn veranderende weg gingen begeleiden. Ik zou vanuit een andere energie gaan werken, en dat zou mijn weg zijn.

Begeleiders

Ik kreeg mijn eerste grote inwijding door de Hoge Geestelijke Wereld gegeven, die mijn weg zou veranderen. Mijn keelchakra werd geopend door mijn Geestelijke Begeleiders. Mijn kanaalschap werd uitgebreid door te leren helder te spreken. Door deze heldersprekendheid zou ik Hun informatie ontvangen, om door te kunnen geven aan mensen en zoekenden die willen werken aan hun zielegroei en bewustzijnsgroei. Mijn channelwerk was geboren.

Deze inwijding, waar verder geen menselijke tussenpersoon bij was betrokken, alles werd door de Geestelijke Begeleiders gedaan en uitgelegd, duurde een week. In deze week was ik in retraite, geen contact met de buitenwereld, maar in diepe stilte in directe samenwerking met de Geestelijke Begeleiding, om mij als kanaal verder te kunnen openen om een sprekend kanaal te kunnen worden.

Mijn Geestelijke Begeleiders stelden zich voor als de Meesters van het Witte Licht. Ze vormen een groep van zeven Begeleiders, ze zijn Engelen en Lichtwezens van hoog spiritueel niveau. Ze spreken vanuit de Bron van Universele Liefde, Licht en Wijsheid.

Deze eerste grote inwijding is een intens gebeuren geweest, waarin ik spontaan ging vasten, in allerlei werksessies met Hen werd gebracht om chakra’s te schonen, oud zeer op te ruimen, zowel van oude levens als van het huidige leven, en een zeer diepe reiniging heb ondergaan op elk chakraniveau en op fysiekniveau. Toen mijn keelchakra werd behandeld kon ik daarna drie dagen niet spreken. Mijn Geestelijke Begeleiders vertelden mij en legden mij uit waarom dat zo was. Na drie dagen kwam langzaam mijn stem terug. De schoonmaak en de vernieuwing qua energietrilling in mijn keelchakra waren geïntegreerd en dit chakra werd verbonden met mijn nieuwe taak. Althans, in training en verdere verdieping en in een leren het onderscheidingsvermogen goed te hanteren. Want de inwijding duurde een hele week, maar het moment dat ik vanuit deze vernieuwing naar buiten mocht treden, was pas een half jaar later. In dat half jaar heb ik zeer intensief met mijn Geestelijke Begeleiders samengewerkt aan het onderscheidingsvermogen. Het goed leren onderscheiden wat in doorgevingen echt van Hen was en waar eventueel een vermenging kon zitten met mijn eigen energie. Dit zuiveringsproces gebeurde door middel van oefenen en oefenen en door lessen die in het dagelijkse leven plaatsvonden. Na een half jaar werd aangekondigd dat het tijd was om naar buiten te treden.

In de periode dat ik mijn eerste grote inwijding kreeg, ging de gezondheid van Frans snel achteruit. Dit was een ingrijpende verandering tegelijkertijd met mijn verandering. Hij kwam door toenemende vermoeidheden en slechte bloeduitslagen in de ziektewet terecht. De dagen konden erg verschillend zijn voor hem en hij werd steeds breekbaarder en ijler in zijn energie. Hij vond het prachtig wat er met mij gebeurde en heeft alles intensief mee beleefd. Hij had zijn eigen dingen waar hij zich mee bezighield (zoals mandela tekenen) en hielp mij met het opschrijven van geestelijke informatie die ik ter plekke uitsprak. Op deze wijze hebben wij heel wat informatie verzameld. Maar zijn gezondheid werd steeds brozer.

Het Licht heeft geholpen

Heiligen

In de tussentijd kregen wij erg veel steun door de informatie die vanuit het Licht werd gegeven. Er werden dingen verteld die ons hielpen deze steeds zwaarder wordende weg te dragen en er zoveel mogelijk kracht en Licht ook uit te kunnen halen. Door middel van helderziende beelden, heldere dromen, visioenen en gechannelde informatie die ik ontving, werden wij regelmatig (niet altijd) voorbereid op komende gebeurtenissen, of kregen wij inzicht in hoe iets op te kunnen vangen. De intensiteit van deze weg nam toe.

Twee jaar later ging het goed mis. Frans had intussen aids-dementie ontwikkeld, waardoor hij soms niet meer wist wat hij deed of hoe hij met de meest kleine praktische dagelijkse dingen moest omgaan. Hij was vaak erg ziek; longontstekingen en hoge koorts afgewisseld met rustige momenten. Zijn mobiliteit nam af en hij kon geen trappen meer lopen. Een noodverhuizing zorgde ervoor dat wij op de begane grond terechtkwamen. Dit gaf hem nog de mogelijkheid om naar buiten te kunnen en zelfs nog met een korte vakantie te gaan. Dit was de laatste keer.

Vlak na terugkomst van een weekje vakantie verslikte hij zich eens bij het eten en kreeg hij een aspiratiepneumonie waardoor hij in het ziekenhuis terechtkwam. Na een opname van een week is hij thuis gekomen om te sterven. Hij kon niets meer. Hij kon niet meer praten, niet meer bewegen, niet meer eten, niet meer drinken of wat dan ook. Het enige wat hij nog kon, was via zijn ogen vragen beantwoorden met een ‘ja’of ‘nee’ met bijbehorende hoofdbeweging. Hij was volledig bedlegerig geworden. Het sterfproces heeft nog vijf maanden geduurd, waarbij ik hem, met behulp van verschillende disciplines vanuit de gezondheidszorg, dag en nacht heb verpleegd. Tevens werden wij veel geholpen, waar het maar kon, door familie en vrienden.

Tijdens zijn ziekte-en sterfproces heb ik veel informatie vanuit het Licht mogen ontvangen om ons te ondersteunen, in wat je wél als mens zelf moet doen, namelijk het doorlopen van dit proces. Het Licht heeft geholpen om te dragen, het heeft gevoed, het heeft gesteund en het heeft innerlijke kracht gegeven. En het Licht heeft veel Lichtkracht gegeven. Frans is nog 40 jaar oud geworden, drie weken na zijn 40ste verjaardag overleed hij thuis. Ik was op mijn 33ste weduwe geworden.

Een vreemde ervaring overviel mij toen Frans net was overleden. Toen zijn ziel net, nét, een fractie van een seconde, uit zijn lichaam was gegaan, kreeg ik het vreemde diepe gevoel door mij heen dat wij waren geslaagd voor ons examen. Ik schrok, want wie voelt nu zoiets als jouw man net is overleden ?? Het was geen gedachte, het was een diep weten vanuit mijn innerlijke bron. Het weten dat onze opdracht om dit ziekte-en sterfproces samen zo goed mogelijk te doorlopen en het te brengen tot een goed einde, ook was gelukt. Wij hebben gedaan wat moest gebeuren, wij hebben geleerd wat wij moesten leren. Het was een zware weg, maar hij is gedragen. Het was volbracht.

Uitputting en nieuw contact

Na Frans zijn overlijden, in maart 1995, kwam ik door zijn verlies en door een zeer diepe uitputting, in een gat terecht. Ik was zo verschrikkelijk moe, dat het minste geringste geluid al teveel kon zijn. Lawaai en drukte kon ik niet verdragen. Ik was door de bodem van mijn reservetank gegaan, en had werkelijk geen energie meer in huis. De rouwverwerking en de diepe uitputting vroegen speciale aandacht. Dit heeft me heel erg teruggeworpen op mijzelf, simpelweg omdat de energie voor de buitenwereld er niet was. Te moe en te uitgeput om iets te kunnen doen, ging ik invoelen wat mij kon helpen om te helen. Twee weken na de dood van mijn man kreeg ik bericht van hem. Ik schreef in een verwerkingsschrift hoe ik mij voelde en opeens kwam hij door. Ik wist niet wat me overkwam en voelde mij zeer verrast en dolgelukkig! Hij kwam vertellen hoe het met hem ging en waar hij zich mee bezighield. Hij vertelde dingen om mijn verdriet te verzachten of om mijn verwerking te stimuleren. Dit heeft ongeveer een jaar mogen duren, toen nam hij weer afscheid om verder te gaan en om mij ook mijn eigen weg te laten gaan. Het was heel bijzonder en zeer ondersteunend voor mijn rouwverwerking.

Rouw

Boom op dorre vlakte

Tevens gaven mijn Geestelijke Begeleiders mij informatie om zo goed mogelijk het rouwverwerkingsproces te dienen. Wanneer Zij weer kwamen spreken, voelde ik een diepe stroom van geestelijk geluk door mij heen gaan. En deze Geestelijke aanrakingen, ook op energieniveau, heb ik veel mogen ontvangen. Het heeft mij door de moeilijkste momenten heen geholpen. Vier maanden na het overlijden van Frans ging ik in rouwverwerking bij een rouwtherapeute en ik ben een klein jaartje sessies bij haar gaan nemen. Eerst wekelijkse sessies, later eens in de twee weken en al gauw werden de tussenposen langer gemaakt naar eens in de maand of langer. Ik heb erg veel steun van deze sessies gehad. Ik voelde mij erg goed gezien en begrepen. Na dat jaar ging ik het weer helemaal zelf doen, mijn intuïtie volgend in wat nodig was. Er zijn veel manieren om je rouwverwerking te ondersteunen en te stimuleren en deze kunnen per fase van verwerking ook verschillend zijn. Wat mij ook erg heeft geholpen, is het vertoeven in de natuur en de natuur zijn helende werking laten geven. Tevens heeft het luisteren naar de diepe Stilte in mijzelf mij erg geholpen. Deze diepe innerlijke Stilte heeft een helende uitwerking op de geest, de ziel en het lichaam. Zij gaf mij een innerlijke healing en voeding op diep niveau. Het luisteren naar muziek die mij verbindt met mijn diepere gevoelens en met mijn ziel is bijzonder healend en het verrijkt mijn innerlijke leven. Het schrijven in mijn verwerkingsschrift heeft ook erg goed geholpen in het eerste jaar. Daarna had ik er geen of veel minder behoefte aan. Langzaamaan ging ik weer deelnemen aan het gewone dagelijkse leven, maar wel op mijn tempo want die uitputting was heel sterk. Het luisteren naar de grenzen die de uitputting aangaf en deze grenzen respecteren en volgen, waren erg belangrijk voor mijn heling. Praten over mijn rouw kon zeer helpend en ondersteunend zijn. En daar tegenover soms juist ook niet erover praten, omdat ik het dan prettiger vond om aandacht te geven aan andere dingen van het leven. Die afwisseling was dan ook weer goed en belangrijk voor een goede ontspanning. Tevens probeerde ik te rusten, gewoon te rusten, om ook mijn fysieke lichaam te laten herstellen van die zware tijd. Dat daar nog vele jaren overheen zouden moeten gaan, wist ik toen nog niet.

Mijn hooggevoeligheid en uitputting hadden ook nog iets goeds in zich. Ik moest namelijk wel kiezen voor dat wat goed voor mij was. En door die hooggevoeligheid moest ik wel naar binnen keren om te voelen en om de diepere impulsen te kunnen volgen, die diep van binnenuit kwamen. Dit gebeurde juist om mij te laten weten waarnaar ik wel kon luisteren en waarnaar niet. Het heeft mij geleerd naar mijn grenzen te luisteren en naar mijn innerlijke licht te handelen. Mijn intuïtie is zeer sterk toegenomen in deze periode. Ook mijn helderziendheid, helderhorendheid, heldervoelendheid, soms helderruikendheid, heldersprekendheid en het helder weten zijn sterk gaan groeien. De gaven van het Licht ontplooiden zich in mij van binnenuit.

Na ongeveer anderhalf jaar in de ziektewet te hebben gezeten, moest ik weer aan het werk omdat mijn uitkering zou verlopen. Maar ik was helemaal nog niet hersteld van die diepe uitputting. En met mijn spirituele werk kon ik ook niet mijn brood verdienen, want dat moest ik weer gaan opbouwen. Dat heeft tijd nodig en die tijd kon ik op dat moment niet nemen. Ik moest mijn eigen brood kunnen verdienen. Daarom besloot ik te beginnen met een baan in de wijkverpleging in de avonddienst. Het leek mij een rustiger begin dan in de dagdienst. Maar, ik kwam in een periode terecht dat het juist erg druk was in de avonddienst. Ondanks dat ik het heel goed en fijn vond om weer te werken en mijn vak weer uit te kunnen oefenen, voelde ik langzaam maar zeker die uitputting weer terugkomen, terwijl ik net bezig was een klein beetje aan kracht te herwinnen.

Trouwringen Met mijn partner Hans, die ik inmiddels had ontmoet, ging ik in overleg. Het idee om een omscholing te doen naar doktersassistente, dat een veel rustigere en zittende baan is, leek een goede tussenoplossing. Onderwijl zou ik kunnen werken aan de opbouw van mijn spirituele werk. Dit werd in werking gezet. Ik was bij de bijbehorende opleidingsinstantie en kreeg de benodigde papieren mee, alles was rond en ik kon van start gaan.

Mijn ziel huilde

Toen werd er opnieuw door Hoger Hand ingegrepen. Terwijl ik naar huis reed in de auto en dacht aan dit omscholingsprogramma, voelde ik opeens heel erg sterk dat mijn ziel ging huilen. Mijn ziel huilde en huilde en ik voelde me heel erg naar. Helemaal in de war kwam ik thuis, ik begreep er niets meer van, dit was toch een goede tussenoplossing ? Maar mijn ziel huilde.... Ik vertelde aan Hans dat ik met de omscholing kon beginnen, maar dat mijn ziel alleen maar huilde en huilde op de terugweg. Dus ik huilde niet eens vanuit mijn menszijn, mijn ogen waren droog, maar mijn ziel huilde en deed dat nog steeds. Toen wist ik dat ik op het punt stond een verkeerde beslissing te nemen. Al samen brainstormend met Hans, over wat er dan wel zou moeten gebeuren, voelde ik opeens een kriebel rond mijn kruinchakra en een energiebol rond mijn keelchakra, wat voor mij het signaal is dat mijn Geestelijke Begeleiders willen gaan spreken.

Samenwerking

Heiligen

Ik wilde alvast pen en papier pakken toen ik een duidelijke Stem hoorde spreken, die zei: ”Bent u bereid om volledig met Ons in samenwerking te gaan ?”. Verrast en geschrokken tegelijkertijd zei ik al stamelend, ‘ja, ja…dat ben ik wel, maar dan moeten Jullie ook zorgen dat ik mijn eigen brood kan verdienen, dat er mensen zijn voor mijn werk’.

Opnieuw werd er door die Stem gezegd: ”Bent u bereid om volledig met Ons in samenwerking te gaan?”

Toen zei ik diep van binnenuit: “Ja, ik ben bereid. En heel graag ga ik met Jullie in volledige samenwerking”.

”Dan zorgen Wij voor u”, was het antwoord.

Toen voelde ik dat er vanuit mijn tweede chakra koude energie wegstroomde, via mijn benen de Aarde in. Overlevingsenergie en controle-energie die vastzaten in het tweede chakra stroomden weg. Er ontstond een nieuwe ruimte in mijn tweede chakra en ik voelde dat het goed was. Er was een nieuw gevoel. Een diep vertrouwen in de samenwerking met het Licht stroomde weer door mij heen. Vanaf de volgende dag stond mijn telefoon roodgloeiend! Het is werkelijk waar! In een korte tijd had ik een duidelijke toename van mijn spirituele werk. Ik ging mijn baan in de wijkverpleging opzeggen en de omscholing naar doktersassistente afzeggen, om me te richten op het werk dat ik nu doe. Het is sterk gaan groeien in de tijd daarna, en inmiddels is er een wachttijd van vier maanden voor een consult. Nu, in de huidige tijd (juni 2006) is de wachttijd inmiddels ruim een half jaar geworden. Vanaf 2007 zit ik al voor een heel jaar vooruit vol geboekt. Ook 2008 is alreeds helemaal volgeboekt. Ik plan niet langer dan een jaar vooruit, om de wachttijd niet veel te lang te laten worden en om ruimte open te houden voor eventuele veranderingen die in mijn werk te voorschijn kunnen gaan komen.

Maar in de tussentijd was er nog veel meer gebeurd. Toen ik ongeveer een jaar lang weer aan het spirituele werk was gegaan, kreeg ik opnieuw een grote inwijding.

Grote inwijding

Mijn tweede grote inwijding door mijn Geestelijke Begeleiders, diende zich ook nu onverwacht aan. Deze grote inwijding duurde twee weken lang. Opnieuw ging ik in retraite en ging ik in werksessies met de Meesters van het Witte Licht. Allerlei vreemde houdingen ging ik aannemen om energie te laten stromen en blokkades te deblokkeren waar het kon. Houdingen die in de yoga literatuur zijn terug te vinden, maar waar ik verder niet echt mee bezig was op enkele korte periodes na; zeker wel in vorige levens, want zij waren vanuit het innerlijke systeem niet vreemd. Ik ging in allerlei onmogelijke houdingen zitten, liggen of wat dan ook, als de energie van binnenuit die aanzet gaf.

Van binnenuit werden door een stuwende energiekracht die bewegingen en houdingen aangenomen. Het is de kracht van deze energie die de bewegingen maakt. De energie zette de dingen in werking. Anders zou het niet op deze wijze gaan. Dan zou het in mijn situatie droge bewegingen zijn vanuit de wil waar geen kracht achter zit die iets teweeg brengt. Zo ging het ook met de ademhaling. Ik ging opeens moeilijke ademhalingsbewegingen door mijn neus maken, die ik op eigen houtje niet voor elkaar zou krijgen. Maar mijn lichaam wist het. Of beter gezegd, mijn energie wist het en het lichaam volgde. Ook in deze sessies heb ik bewuste ervaringen gehad met de GodsGeest en de Godsademenergie.

Tijdens een van de yoga lichaamshoudingen (asanas) die ik spontaan aannam, werd mijn borstkas erg naar het plafond opgericht, mijn handen en voeten op de grond en dus een holle rug ("de Boog"), waardoor de strekking in mijn borstgedeelte sterk werd. Toen ‘hoorde’ ik innerlijk iets kraken in mijn hartchakra, en daarna ‘zag’ ik hoe Witte Geestelijke energie door mijn hartchakra heen stroomde; van de achterzijde naar de voorzijde toe. Een wolkje Witte Geestenergie blies er doorheen. Een blokkade in mijn hartchakra werd opgeheven. In de dagen en weken daarna vond er duidelijk een verdieping plaats in mijn kanaalschap.

Ook in deze tweede grote inwijding heb ik een bewuste bewustzijnsverruiming ervaren, en gevoeld hoe ik in een hogere energieafstemming terechtkwam, waar ik op dat moment voor het eerst contact mee kon maken. Mijn groei was er aan toe, en dan is het contact ook mogelijk. Tevens heb ik in die twee weken veel meer ervaringen gehad die ook in de yoga literatuur voorkomen en zijn terug te vinden, waar ik niet zo veel van wist maar dat Hans kon vertellen, omdat hij dat wist vanuit zijn eigen yoga studieperiode. Onder andere had ik onderstaande heel aparte ervaring.

Tijdens een werksessie (in deze periode van twee weken) werd er veel gewerkt met mijn keelchakra. Er werden oefeningen gedaan waarbij ik mijn tong naar voren moest steken of juist omkrullen naar het verhemelte toe. En oefeningen met mijn hoofd, door deze onder andere ver naar achteren te buigen waardoor mijn keel vrij kwam, daarnaast veel aparte geluiden en klanken die spontaan kwamen. En opeens, toen de verbinding met de Kosmische Bron heel duidelijk voelbaar was, voelde ik iets doorbreken op energieniveau, in mijn keelchakra achter in mijn keel. Een zachte warme stroom van iets wat vloeibaar voelde en een zachte geur had, kwam in mijn keel. Dit was de nectar die ging stromen. Dit is een buitengewone ervaring die in de Yoga is beschreven als Kechari Mudra, vertelde Hans hierbij. Zo heeft hij vele ervaringen die ik onderging kunnen beschrijven die hij kende uit de Yoga, die ik niet kende maar wel letterlijk fysiek en energetisch onderging.

Twee uilen Ook hieruit bleek, daar wij samen deze processen intens beleefden, dat wij niet voor niets bij elkaar waren gekomen. Wij vulden elkaar aan en leerden van elkaars weten. De diepe verbinding die er vanaf het eerste moment tussen ons was, wordt gedragen door de kracht van onvoorwaardelijke Liefde, waar vanuit wij verder kunnen groeien; ieder op zijn/haar eigene wijze. Ook bij de ontmoeting met Hans heb ik duidelijk Gods Sturing ervaren. We werden bij elkaar gebracht. Het moest zo zijn. Ik kende zijn ziel al, al hadden wij elkaar in dit leven ook nog niet eerder ontmoet. In een flits heb ik eens zijn Hogere wezensenergie mogen zien. Een heel mooi moment dat door de Stille Energie werd gedragen. Niets gebeurt voor niets. Diepere bedoelingen voor de ziel zijn vaak in de niet-toevalligheden terug te vinden.

Tevens heb ik in deze ‘grote twee weken inwijding’ mijn Hoger Zelf gezien; een bijzondere verstilde ervaring. Een diepe indruk heeft dit op mij gemaakt en een stille ontroering stroomde door me heen. Die Geestelijke energie die je dan ziet en voelt is intens, zuiver, en vol Stille Liefde. Hiermee heb ik weer een stukje God ervaren; die Stille diepe Onwoorwaardelijke Liefde die voelbaar is in de kracht van de Geestelijke Stilte.

Ook stukjes uit oude levens heb ik in deze twee inwijdingsweken ervaren, die ik nu niet meer weet. Zo zijn er veel meer grotere en kleinere ervaringen geweest in deze twee weken. Het waren de meest intensieve inwijdingsweken tot nu toe, maar heel bijzonder en heel erg innerlijk rijk om ze te mogen ervaren. Later in de tijd zijn er nog een aantal inwijdingsdagen geweest, minder intens en minder ingrijpend in het gewone dagelijkse leven, maar wel verdieping gevend. (Elke dag kunnen er in principe kleine inwijdingen plaatsvinden, die iedereen ondergaat. Dit heeft te maken met de leerlessen die bij jouw incarnatie horen en die je hebt te leren. Afhankelijk van hoe je deze lessen opneemt, leer je er wel of niet van. Geleerde lessen geven transformatie van iets wat bij die les hoort.)

Zo kunnen grote inwijdingen steeds weer op mijn pad plaatsvinden als het nodig is. Maar het moment zelf wordt door de Kosmos bepaald. Daar heb ik verder geen invloed op. Bij mij gebeurt alles van binnenuit. Als de energiebeweging er van binnen uit is, dan klopt het en dan doet het ook daadwerkelijk iets in je systeem.

Daarom wordt er in mijn channelingen ook altijd de nadruk gelegd op de innerlijke weg, de weg van binnenuit. Want energie die van binnenuit in beweging en werking wordt gezet, geeft transformaties en bewustzijnsgroei. Anders is de groei toch vaak rationeel en op het mentale vlak en dat geeft niet die verandering op energieniveau, als wanneer de energie van binnenuit zijn werking en stuwingskracht geeft.

Aanraking door het licht

Een andere zeer, zeer belangrijke ervaring die ik heb gehad, gebeurde een paar jaar geleden. Ik had een dag gehad waarin ik channelingen had gegeven en na afloop van de laatste sessie voelde ik heel sterk de drang om te gaan zitten. Ik gaf gehoor aan deze impuls en ik sloot mijn ogen. Direct kwam er Licht om mij heen en ik zag opeens mijn zeven Begeleiders staan !

Naast elkaar, hun gezichten kon ik niet zien. Toen kwam er een stroom van helder scherp Wit Licht via Hun ogen naar mijn ogen. Het was een intens diep Licht en ik voelde hoe het mijn ogen binnenstroomde en hoe het ook naar mijn zesde chakra ging. Daarna werd er nog iets door Hen gezegd wat ik niet heb onthouden, en vervolgens verdwenen ze weer. Het heeft al met al misschien een fractie van een seconde geduurd, maar het moment was zo intens dat ik er de eerste drie dagen niet over heb kunnen spreken.

Pas na de derde dag probeerde ik het gebeuren aan Hans te vertellen, maar tot mijn eigen verbazing kon ik eerst alleen maar huilen. En dan ook sterk huilen diep van binnenuit. Dit was geen verdriet, maar een zo’n grote ontroering en diepe blijheid en diep geraakt zijn vanuit mijn ziel, dat het zielevreugde en ziele-ontroering tegelijkertijd was. Daarnaast was het ook een uiting van de verwerking van die hoge trillingsenergie die door mijn eigen energiesysteem was heengegaan. Voor het eerst na al die jaren van samenwerking heb ik Ze mogen zien !

Mijn Spirituele werk en taak

Begeleiders

Mijn innerlijke weg blijft zich verdiepen. Het leren en het zich vernieuwen zullen altijd blijven bestaan. Voor iedereen. Het leren is net zo eeuwig als het leven in het Licht eeuwig is. De veranderingen zijn bij mij nu ook al weer gaande. De veranderingen in het kanaalschap verdiepen zich naar een diepere laag. Overgave is wat sterk aanwezig is en ook wordt gevraagd. Hoe de veranderingen zullen uitwerken naar het concrete dagelijkse leven toe, zal vanzelf duidelijk gaan worden. Het blijven volgen van die innerlijke stem is zeer belangrijk voor mij, het geeft de Godsverbinding in mijzelf voelbaar weer, waar ook het zielegeluk in te voelen is. Deze verbinding moest ik weer bewust voelen en herontdekken.

Nu is het mij inmiddels volledig duidelijk dat ik voor dit spirituele werk en de samenwerking met het Witte Licht, ben geboren. Het is mijn taak om mijn eigen licht zo volledig mogelijk te laten ontplooien en daardoor andere zielen in hun lichtontwikkeling bij te kunnen staan. Het is mijn taak om mee te werken, met alle andere lichtwerkers op Aarde, aan meer bewustzijn over het Licht en daardoor ook aan het eigen innerlijke zielelicht. Groeien vanuit je ziel, het contact maken met je ziel en daar vanuit in steeds meer innerlijke groei, bewustzijnsgroei, wijsheid en innerlijke vrijheid kunnen zijn, is de evolutieweg van de ziel. Een weg die iedereen gaat of zal gaan.

Sinds ik weer in aanraking kwam met het Licht, door het werken met Universele Liefde en Licht en door al die Lichtervaringen die ik heb mogen ontvangen, ben ik niet eenzaam meer. Al ga ik door diepe processen waar eenzaamheid bij hoort, het is toch tegelijkertijd geen eenzaamheid meer. Het is dan een diepe verbondenheid met het bijbehorende leerproces om weer dichter bij mijn wezenlijke lichtkern te komen, of het is het uitwerken van emotionele zaken dat de spirituele groei voortzet, wat ik dan voel. En dat wordt gedragen door de Onvoorwaardelijke Liefde van het Licht. En dit te voelen en te weten geven een hele ander basisgevoel in groeipijn, dan dat deze ervaringen van het Licht en het weten er niet zouden zijn. Heimwee naar het Licht kan ik nog steeds ervaren. Het graag willen zijn in die volledige, al omringende, Liefdevolle Lichtenergie, het willen zijn in die Bron van het Licht, dat kan er nog zijn, maar het is anders dan toen ik nog kind was. Het is nu begrepen.

Ik heb een heel sterke energie ervaring hieromtrent gehad. Het was in mijn eerste rouwperiode. De pijn in mijn hart was diep en snijdend. Ik wilde ook in het Licht zijn net als Frans. Ik keek naar de sterren en zag hun licht. Toen hoorde ik mijzelf woorden uitspreken die ik normaal gesproken nooit zo zou uitspreken, ik hoorde mijzelf zeggen, sprekend vanuit mijn ziel: “Vader, Vader, mag ik ook naar Huis komen ?” Tot mijn grote verbazing voelde ik hoe mijn armen in beweging kwamen, en mijn linker hand ging omhoog met de palm naar de lucht, en mijn rechter arm ging naar beneden met de palm van mijn hand naar de grond. Toen voelde ik hoe energie ging stromen; niet een klein beetje maar enorm sterk! Het ging door mijn hele lichaam heen en door mijn armen en via mijn rechter handpalm weer naar de aarde. Het heeft minuten lang geduurd. Ik was alleen maar trilling, een energiebundel. Toen hoorde ik de stem van mijn Begeleider, die zei: “Neen, het is jouw tijd nog niet. Jij krijgt Geluk.” Dit zinnetje zag ik toen tegelijkertijd in de lucht geschreven staan, tussen de sterren, want het was al rond 23.00 uur ’s avonds. De pijn in mijn hart bleef, maar er stroomde nu wel een gelukstroompje doorheen…..

Nu weet ik wat ik miste en waar ik heimwee naar had als kind, maar het niet kon verwoorden. Dat was heimwee naar het Licht dat ik zo goed kende en dat ik droeg in mijn innerlijke geheugen en dat ik miste, maar niet kon verwoorden door de aardse versluiering.

Lichtverbinding weer gevonden

Anna van der Vaart

Sinds ik bewust, elke dag weer, met de Meesters van het Witte Licht in samenwerking ben, ben ik de gelukkigste mens op Aarde. En gelukkig zeggen velen hetzelfde over hun leven!

En over het Licht, over de Meesters, over Engelen en de hiërarchieën is heel veel te vertellen. Vele boeken zijn hierover geschreven en het is werkelijk aan te raden om je hier in te verdiepen als dat nog niet het geval zou zijn, want je weet werkelijk niet wat je mist!! Dat ervaar je pas als je het opnieuw hebt gevonden !


              Veel Licht toegewenst,
                                            Anna